ODE
ODE is de enige lijst waarvan elke zetel die erbij komt daadwerkelijk een vrouwelijk of een jonger raadslid toevoegt aan de raad.Een zetel vraagt ongeveer 650 stemmen. Elke stem telt.
Bij het interview door T(ypisch) v(an) Eijsden werd de vraag gesteld: stemmen mensen op een persoon of op een programma. Onderliggende vraag klonk als: stemmen mensen weloverwogen?
Wanneer je op deze vraag eerlijk antwoord wil geven, kom je bij persoon uit, maar wat als de persoon die jij kent een mening vertegenwoordigt waar je niet achter staat?
Tot nu toe was op personen stemmen in Eijsden-Margraten redelijk ongevaarlijk. Er zaten geen mensen tussen met ideeën die een gevaar opleverden voor de democratie, geen mensen die op persoonlijke macht uit waren ten einde zichzelf enorm te verrijken. En de omgeving leek het niks uit te maken.
Maar nu zitten we in een andere tijd. Het klimaat verandert op een manier die in ons nadeel werkt, de verkeersoverlast is voor veel inwoners onverdraaglijk geworden, de landbouwgronden ogen groen, maar zijn ze dat ook en wat gaat er gebeuren als er veel boerenbedrijven stoppen? Wat betekent dat voor ons landschap en als gevolg daarvan voor ons toerisme? Er moeten knopen doorgehakt worden.
Het vertrouwen in de politiek is laag en het bestuur van Eijsden-Margraten heeft weinig gedaan om dat vertrouwen te vergroten. Alleen door anders te stemmen, krijg je een andere raad en een ander college.
Met je stem geef je vertrouwen aan de mensen die het moeten doen. De persoon waar je op stemt zit daar echter niet alleen. Anderen kunnen rechten ontlenen aan de stem die de man of vrouw van jouw voorkeur krijgt. Wil je dat?
Soms leunen partijen op een landelijke naam, maar vertegenwoordigen ze die ook? Klopt hun boodschap? D66 doet niet mee in Eijsden-Margraten maar de PRO – GROENLINKS – PVDA – combinatie schermt desondanks met die naam, is dat eerlijk of wordt de kiezer nu al bedrogen? Het CDA zegt dat ze kiest voor vernieuwing en verjonging, maar is dat echt zo? Betekent stemmen op de VVD in Eijsden-Margraten hetzelfde als op Rutte stemmen?
De lokale partijen winnen overal aan kracht en de verwachting is dat zij de grote winnaars worden deze gemeenteraadsverkiezingen. Eijsden-Margraten heeft twee lokale partijen. Wat onderscheidt hen van elkaar?
Er valt wat te kiezen deze keer.
ODE hoopt dat de kiezer zich bewust is van die mogelijkheden en weloverwogen, wijs, gaat stemmen. Liefst op ons natuurlijk, want alleen met een stevig aantal zetels krijgen we iets in de melk te brokkelen.
Daarbij vergroot elke stem op ODE de kans op een vrouw en/of een jongere in de raad. Dat heeft Eijsden-Margraten nodig. ODE heeft bovendien een vrouwelijke wethouderskandidaat.
Na een hete en een verdronken zomer, twee kledderwinters, twee jaar mondkapjes, afstand houden, thuiszitten, stormenreeksen, en de ontdekking dat zelfs je huisdier bijdraagt aan de stikstofophoping, kunnen we niet meer ontkennen dat de klimaatproblemen ons hebben bereikt.
We hoeven nog niet ons huis uit, we hebben nog voldoende voedsel omdat onze boeren nog vooruit kunnen en onze infrastructuur spoelt nog niet op grote schaal weg, maar elders gebeurt dat wel. Op andere plekken in de wereld is al geen voedselproductie meer mogelijk, stromen woongebieden vol, waaien weg of branden af.
Het is moeilijk voor te stellen dat het hier zover komt. Wij zitten goed, op een paar pechvogels na en die andere pechvogels wonen ver weg, dus wat kunnen we daaraan doen?
Wij niks, maar zij zoeken plekken om te overleven en zullen gaan trekken. Net als de grote volksverhuizingen waarover we op school leerden, zullen hele volkeren hun heil ergens anders gaan zoeken. Hoe soepel zal dat verlopen? En in hoeverre lost verhuizen het probleem op als de oorzaak niet wordt aangepast?
Jongeren kijken verder. Zij zijn weliswaar geboren in een wereld waar alles bestaat, maar hun toekomst is niet, zoals de meesten van ons dat vroeger ervoeren, een onverwoestbare werkelijkheid. Ze waren al wakker voor de pandemie en ze werden daardoor alleen maar bevestigd in hun denken: We moeten nu iets doen om het tij te keren.
ODE vindt dat je juist als lokale partij de verantwoordelijkheid moet nemen voor een gezonde en veilige toekomst voor je gemeente. Je staat dicht bij de inwoners en geniet hun vertrouwen. Dat is een goede basis om samen stappen te nemen.
De boomergeneratie, de mensen die in de eerste 15 jaar na de oorlog werden geboren, vormen op dit moment een groot deel van de inwoners in onze gemeente. Velen van hen zijn vitaal, hebben misschien een beetje zorg nodig maar redden zich over het algemeen nog best.
Ze wonen in de huizen waar ze ooit geboren werden, of die ze gingen bewonen toen ze trouwden en kinderen kregen, misschien met een verhuizinkje tussendoor. Huizen waar ze nog prima passen, het naar hun zin hebben en goed voor kunnen zorgen.
Ze staan nog met twee benen in de maatschappij, doen vrijwilligerswerk, zijn lid van een vereniging en helpen hun kinderen bij de opvang van de kleinkinderen als die niet te ver weg wonen. Menigeen heeft er zelfs een wekelijks reisje voor over.
Ze genieten van cultuur en natuur.
De meesten van hen hebben het financieel niet slecht.
Een tevreden bevolking, waar je als gemeente op kunt bouwen.
Maar de komende 20 jaar zullen ook voorbijgaan en in die periode worden deze mensen ouder. De jongsten zullen in 2040 de 80 bereiken, met alle eventuele ongemakken die daarbij komen kijken. De zorg voor hen zal zwaar op de gemeente gaan drukken en wie gaat hun taken overnemen in het sociale leven? Wie rijdt straks de buurtbus, helpt de voetbalclub een handje met de administratie, zorgt voor een warm welkom in de hoeskamer, zet de stoelen klaar voor een uitvoering van de harmonie? Wie blaast nog een partijtje mee?
Er is weinig opvolging. In de jaren zestig begonnen de gezinnen te krimpen en veel jongeren zagen zich gedwongen elders hun heil te zoeken omdat daar werk was en een woning. De ingeslapen dorpjes hadden weinig aantrekkingskracht op jonge mensen.
De laatste jaren verandert dat. Jonge gezinnen zoeken ruimte en veiligheid voor hun kinderen, zodat die kunnen buitenspelen. De huizenprijzen in de steden zijn door het dak gegaan. Techniek maakt het mogelijk om te werken zonder dat je in de grote stad woont. Wonen op het platteland klinkt opeens aanlokkelijk.
Maar waar kunnen ze terecht? Wat hebben ze nodig om hier goed te kunnen wonen en werken? Welke eisen stellen ze aan hun omgeving?
Het is geen gemakkelijke opgave, maar willen we in 2040 niet in de problemen komen dan moeten we nu ervoor zorgen dat jonge mensen zich hier op hun plek voelen. Een valkuil daarbij is bijbouwen, want bouwen we dan niet voor leegstand?
ODE wil onderzoeken waarom jonge gezinnen hier willen blijven wonen en waarom jonge mensen van buiten hier zijn komen wonen. Door middel van burgerparticipatie wordt duidelijk welke positieve zaken we kunnen versterken en voor welke negatieve punten we een oplossing nodig hebben.
‘Rommelhoekjes’ zijn plekken waar de natuur zijn gang kan gaan, waar de mens niet ingrijpt met hark, schep, of snoeischaar. Hoekjes die tijdelijk of voor langere tijd even ‘vergeten’ zijn.
Insecten en kleine zoogdieren vinden daar plekjes om te schuilen, jongen te krijgen en voedsel te vergaren. Wilde planten produceren er stuifmeel, nectar en zetten zaad.
Natuur heeft rommelhoekjes nodig, zeker in ons intensief gebruikte land en dat botst wel eens met hoe mensen naar hun omgeving kijken: wilde natuur prima, maar niet naast de tuin, de wei of het voetbalveld.
Toch is het voor ons allemaal goed om zo nu en dan ruimte te laten voor wat minder aangeharkte plekjes. We hebben de afgelopen jaren op allerlei manieren gemerkt hoe kwetsbaar we zijn.
Wanneer de natuur minder sterk wordt, worden wij dat ook. Natuurlijke rommelhoekjes helpen de natuur op peil te blijven. Een gezonde natuur betekent gezonde mensen, betekent een gezonde toekomst.
Daarom wil ODE de natuur hoekjes geven om een beetje aan te rommelen.
Tegenwoordig zijn er steeds vaker boeren die niet met hun bedrijf tegen de natuur vechten, maar met de natuur meebewegen.
In begin lijkt dat hopeloos en vooral geldverslindend, maar waar men wat langer bezig is ziet men hoe er een evenwicht ontstaat en de opbrengsten van akkers en vee, smaakvoller en voedzamer worden.
Geen druk op het milieu maar versterking van de ecologie, minder productie maar met een hoger rendement, kwaliteitsvoedsel waar mensen graag wat meer voor betalen.
Op deze manier boeren vraagt specialistische kennis, geld, geduld en vertrouwen.
Een wereld waarin boeren telkens met nieuwe regelgeving te maken krijgen, telkens nieuwe investeringen moeten doen die korte tijd later weer niet goed zijn, telkens hun goede bedoelingen overvleugeld zien worden door boeren die alleen maar in hun eigen belang denken en het land uitputten, werkt averechts.
De gemeente heeft weinig invloed op de landelijke regelgeving, maar het is wel belangrijk dat ze beleid heeft dat duidelijkheid geeft aan boer en natuur.
We hebben grote problemen en de boeren worden als schuldigen aangemerkt. Het klimaat ligt op hun bord, maar ook het landschap en het ecologisch evenwicht.
Wat hebben ze nodig om rendabel te boeren op een manier die het landschap en de natuur versterkt en wat hebben wij, inwoners, natuurverenigingen, gemeentebestuur ervoor over?
ODE wil samen beleid maken dat zekerheid geeft en duidelijkheid en waarmee we een hele tijd vooruit kunnen.
Het landschapsfonds geeft daarbij financiële armslag.
1.1 Wat is een landschapsfonds?
Een landschapsfonds is een fonds dat financiële middelen of kennis inzet voor projecten die een verbetering van het landschap bewerkstelligen. Het fonds voert niet zelf uit, maar beperkt zich tot het verstrekken van financiën en/of kennis.
dit citaat komt uit het Adviesrapport_Landschapsfonds_21062021 def
